Vesti

Povodom obeležavanja godišnjice prve operske predstave izvedene u Narodnom pozorištu u Beogradu, 14. februara na Velikoj sceni izvedena je Pučinijeva „Madam Baterflaj“ kojom je dirigovao Alberto Veronezi iz Italije.

Pod upravom maestra Veronezija, koji je u poslednjih godinu dana čest i rado viđen gost Opere Nacionalnog teatra, nastupili su Svitlana Dekar (Ćo Ćo San), Višnja Popov (Suzuki), Janko Sinadinović (Pinkerton), Vladimir Andrić (Šarples), Tatjana Mitić (Kejt), Aleksandar Stamatović (Bonzo), Igor Matvejev (Goro), Marko Pantelić (Jamadori) i Nikola Basta (Komisario).

U predstavi, koja je premijerno izvedena 15. decembra 1984. godine u režiji Dejana Miladinovića, učestvovao je Orkestar i Hor Opere Narodnog pozorišta u Beogradu.

Koncertmajstor je bila Vesna Jansens, a šef Hora Đorđe Stanković.

Scenografiju je kreirao Mileta Leskovac, a kostime Svetlana Čkonjević.

Libreto prema istoimenoj drami Džona Longa i Davida Belaskoa napisali su Luiđi Ilika i Đuzepe Đakoza.

Ova opera u dva čina praizvedena je u milanskoj Skali 17. februara 1904. godine.

Opera Narodnog pozorišta otpočela je svoju samostalnu delatnost 1919. godine, a prva predstava novoformiranog ansambla bila je upravo „Madam Baterflaj“.

Premijera je održana 11. februara 1920. godine, pod muzičkim vođstvom prvog direktora operskog sektora, Stanislava Biničkog, u režiji Vojislava Turinskog i scenografiji Jovana Bijelića.

Naslovnu ulogu pevala je Jelena Lovšinska, a Pinkertona -Turinski.

Maestro Veronezi je već jednom, 20. maja prošle godine, dirigovao izvođenjem „Madam Baterflaj“ u Narodnom pozorištu.

Tokom iste godine, bio je i gost dirigent u, takođe, Pučinijevim operama - „Toska“ (06.05.), „Boemi“ (01.11.) i „Plašt“ i „Sestra Anđelika“ (04.11.).
M.B.

Alberto Veronezi (Alberto Veronesi)
Rođen je u Milanu, gde je i diplomirao klavir, komponovanje i dirigovanje na Konzervatorijumu „Verdi“. Tokom studija je osnovao Orkestar „Gvido Kanteli“, koji i sada radi pri Konzervatorijumu.

Bio je umetnički i muzički direktor Festivala „Pučini“ u Tore del Lagu (1998), stalni umetnički i muzički direktor Sicilijanskog simfonijskog orkestra Palerma (2001–11), umetnički direktor Filharmonijskog orkestra Teatra u Bolonji (2008), stalni muzički direktor Fondacije „Petrućeli“ u Bariju (od 2011), muzički direktor Operskog orkestra Njujorka (2011–16), prvi „zapadnjak“ na mestu umetničkog direktora i muzičkog direktora Opere Velikog teatra Tianjina u Kini (2012–16).

Dirigovao je poznatim orkestrima, kao što su: Bečka filharmonija, „Mađo muzikale“ u Firenci, Orkestar Teatra La Feniče u Veneciji, Nemački operski orkestar u Berlinu, Orkestar Teatra „Mone“ u Briselu, Orkestar Akademije „Santa Ćećilija“ u Rimu, Filharmonijski orkestar Teatra u Bolonji i Orkestar Teatra „San Karlo“ u Napulju.

Značajni nastupi (izbor): Uskršnji festival u Salcburgu i proslava Dana Svete Ćećilije na Festivalu „Firentinski muzički maj“ (sa Orkestrom „Gvido Kanteli“); Kavalerija rustikana i La Navarraise u Karnegi holu (2010);  svetska premijera opere Fabija Vakija Lo Stesso Mare u Bariju (2011); koncert sa Orkestrom Fondacije „Petrućeli“ u Linkolnovom centru (2011, povodom proslave 150 godina postojanja italijanske zajednice i proslave Kolumbovog dana); svetska premijera Mameli, Leonkavala, u Teatru „Vitorio Emanuele II“ (2011); Andre Šenije u Njujorku, u Dvorani „Ejveri Fišer“, sa Robertom Alanjom u naslovnoj ulozi i sa više od 3000 izvođača (2013); Toska na Festivalu „Pučini“ (2013)...

Zvanični je dirigent nemačke izdavačke kuće „Gramofon“, u okviru koje neguje repertoar XIX i početka XX veka. U okviru projekta „Verizam“, od  2006. je snimio: produženu verziju Pučinijeve opere Edgar sa Plasidom Domingom, album Povratak Pučinija sa Bečkom filharmonijom (Domingo i Violeta Urman), „živo“ izvođenje Prijatelja Frica u Operi u Berlinu (Angela Georgiju i Robert Alanja), La Nuit de Ma sa Orkestrom bolonjskog teatra (Domingo i Lang Lang), operu Mediči (Danijela Desi i Domingo), Fedoru sa Orkestrom la Monea (Domingo i Angela Georgiju).

Dobitnik je Nagrade „Abiati“ italijanskog Udruženja muzičkih kritičara, za produkciju Boema (2003).