Vesti

Povodom 56. godišnjice od prve uloge Mire Stupice u režiji Bojana Stupice u Narodnom pozorištu, u petak 6. novembra u Muzeju nacionalnog teatra (11,00) biće održana konferencija za novinare.
Osim slavne dramske umetnice, predstavnicima medija obratiće se v.d. upravnika Narodnog pozorišta u Beogradu Dejan Savić i teatrolog Raško V. Jovanović.
Reč je o predstavi „Idiot“ Fjodora Mihailoviča Dostojevskog, koja je premijerno izvedena 6. novembra 1959. godine, a u kojoj je Mira Stupica tumačila lik Nastasje Filipovne.
U podeli su bili i Vasa Pantelić (Knez Miškin), Ljuba tadić (Parfjon Rogožin), Stanko Buhanac (Lukijan Lebedev), Božidar Drnić (Afanasije Tocki), Strahinja Petrović (General Jepančin), Marija Boškova (Jelisaveta Prokofjevna), Milena Dapčević (Aglaja), Ljubiša Jovanović (Ardaljon Ivolgin), Dragoslav Ocokoljić (Gavrila Ivolgin), Divna Đoković (Nina Aleksandrovna), Slavka Jerinić (Varvara), Dragomir Bojanić (Pticin), Mirko Milisavljević (Ferdiščenko), Petar Banićević (Jevgenije Pavlovič), Rastko Tadić (Oficir), Jelka Vujić (Kaća) i Radmilo Ćurčić (Lakej).
Stupica, koja je proglašena glumicom veka,  bila je članica Drame Narodnog pozorišta u Beogradu od 1941. do 1943. i 1947. godine.
Poslednji angažman zajedno sa Bojanom Stupicom, Mira Stupica, potpisala je 1. septembra 1959. u vreme upravnika Milana Bogdanovića.
Prva uloga u Narodnom pozorištu bila je Druga devojka u predstavi „Đido“ Janka Veselinovića – Dragomira Brzaka koja je u režiji Dušana Radenkovića premijerno izvedena 20. decembra 1941. godine.
Poslednja uloga koju je ostvarila u nacionalnom teatru bila je Stana u predstavi "Stanoje Glavaš" Đure Jakšića, koja je premijerno izvedena 3. oktobra 1979. godine u režiji Gradimira Mirkovića.
Mira Stupica (17. avgust 1923, Gnjilane) je glumica velikog talenta i širokog stvaralačkog raspona, koja je obeležila celo razdoblje pozorišnog života u Jugoslaviji posle Drugog svetskog rata.
Osim u Narodnom pozorištu u Beogradu, blistavu karijeru gradila je i u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u Beogradu i Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu. Kao gost, nastupala je na scenama Ateljea 212, Beogradskog dramskog pozorišta i Zvezdara teatra u Beogradu i Crnogorskog narodnog pozorišta u Podgorici.
Raspolažući obiljem prirodnih darovitosti: privlačan, ženstven fizički izgled, topao i sugestivan glas, plastičan i izrazit gest (dodavši im stečene vrline uzornog profesionalca – marljivost i izoštrenu samokritičnost), ona je iskrenom osećajnošću prožela sva svoja ostvarenja. To čini njenu glumu i prisnom i sugestivnom, što je doprinelo njenoj velikoj popularnosti kod publike, kojoj nema premca među glumcima širom Jugoslavije u drugoj polovini dvadesetog veka.
U bogatoj galeriji pozorišnih likova koje je ostvarila, izdvajaju se: Puk (San letnje noći, V. Šekspira), Petrunjela (Dundo Maroje M. Držića), Lucijeta (Ribarske svađe, K. Goldonija), Lavrencija (Fuenteovehuna, Lope de Vega), Saša Njegina (Talenti i obožavaoci N. Ostrovski), Danica (Ljubav, M. Đoković), Gruša Vahandze (Kavkaski krug kredom, B. Brehta), Mirandolina (Mirandolina K. Goldonija), Grušenjka (Braća Karamazovi, F. M. Dostojevskog), Viola (Bogojavljenska noć, V. Šekspira), Nastasja Filipovna (Idiot, F. M. Dostojevskog), Ana Karenjina (Ana Karenjina, L. N. Tolstoja), Madam San Žen (Madam San Žen, V. Sardua), Jovana (Sveta Jovana Dž. B. Šoa), Marija (Marija se bori s anđelima, P. Kohouta), Ignacija, (Večeras improvizujemo L. Pirandela), Altana (Tetovirane duše, Gorana Stefanovskog), Živka Nedić (General Nedić, S. Kovačevića), Princeza Ksenija (Princeza Ksenija od Crne Gore, R. Vojvodić)...
Pored neprekidnog prisustva na pozorišnim scenama do dana današnjeg, ostvarila je više uloga u filmovima i na televiziji. Prvi film, snimila je 1951. godine – Bakonja fra Brne (režija Fedor Hanžeković), a zatim i Stojan Mutikaša (režija Fedor Hanžeković), Jara gospoda (režija Bojan Stupica), Hanka (režija Slavko Vorkapić), Dan četrnaesti (režija Zdravko Velimirović), Muški izlet (režija Volfgang Štaute), Roj i delije (režija Mića Popović), Krvava bajka (režija Tori Janković), Doručak sa đavolom (režija Miroslav Antić), Kako umreti (režija M. Stamenković)... Ostvarila je više uloga u TV dramama (Poseta stare dame, Direnmata), vanserijsku kreaciju dala je ulogom Kike Bibić u televizijskoj seriji TV bukvar A. Popovića.
Za svoj izuzetan umetnički doprinos dobila je veliki broj nagrada: Savezna nagrada Vlade FNRJ 1949 godine, zatim Sedmojulska nagrada, Vukova nagrada, Dobričin prsten, dve Sterijine nagrade (za naročite zasluge na unapređenju jugoslovenske pozorišne umetnosti i kulture za ulogu Ksenije u drami Princeza Ksenija od Crne Gore), Orden rada i Orden sa crvenom zastavom, dve Nagrade grada Zagreba, Zlatni medaljon „Ljubiša Jovanović“, Nagrada „Joakim Vujić“, tri Zlatna lovorova vijenca na Festivalu malih i eksperimentalnih scena u Sarajevu, brojne plakete i povelje.
Prva je dobitnica i novoustanovljene Velike nagrade koju dodeljuje Crnogorsko narodno pozorište iz Podgorice.
Za svoja ostvarenja na filmu, nagrađena je Zlatnom filmskom trakom Međunarodnog instituta za kinematografiju SR Nemačke, Zlatnom arenom Festivala jugoslovenskog filma u Puli, Nagradom „Teodora“ na Filmskom festivalu u Nišu.
Za izuzetnu ulogu u seriji "TV bukvar", dobila je diplomu Festivala televizije na Bledu 1969. godine, a naredne godine Plaketu Zlatoroga iz Maribora kao najpopularnija ličnost TV ekrana.
Po mišljenju svojih kolega glumaca, u anketi koju je 2001. sproveo list „Večernje novosti“, proglašena je glumicom veka.
M.B.